Μη νομίζεις ότι τις προσευχές, τη Θεία Μετάληψη και τους άλλους πνευματικούς σου αγώνες, τα χρησιμοποιείς για να πετάξεις το σταυρό από πάνω σου, αλλά για να τον σηκώνεις με περισσότερη δύναμη και για μεγαλύτερη δόξα του Χριστού.
Λόγοι περί Προσευχής συγχρόνων Γερόντων.
Τις νύχτες ο Γέροντας Ιάκωβος προσευχόνταν στο Θεό και τους Αγίους με θερμή αγάπη και αφοσίωση,γεγονός που τον έκανε να ξεχνάει τους σωματικούς του πόνους. Γευόνταν τη μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών. Κάποτε είπε σε δικό του μοναχό:"Απόψε, παιδί μου, βρισκόμουνα και συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους! Σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται".
Ο Γέροντας Ιερώνυμος συνήθιζε να αποσύρεται σ΄ένα μυστικό χώρο για ιδιαίτερη προσευχή. Εκεί έμενε ημέρες και νύχτες προσευχόμενος και αθέατος από τους προσκυνητάς του ιερού ησυχαστηρίου. Μέσα υπήρχε ένα σκαμνάκι και μιά εικόνα κρεμασμένη στον τοίχο. Από εκεί ο Γέροντας έβγαινε "φορτισμένος και ανανεωμένος από τη θεία Χάρη" και μετέδιδε με τρόπο ταπεινό στους επισκέπτες τα ιερά του βιώματα.
Είπε ο Γέροντας Παϊσιος:"Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνος σας στην προσευχή, γιατί αυτή θα σας κρατάει σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής.Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής,είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία.Η προσευχή για να εισακουστεί από το Θεό, πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός πάντοτε ακούει την προσευχή του ανθρώπου, που είναι πνευματικά ανεβασμένος. Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, γιατί θερμαίνει την ψυχή και την προετοιμάζει".
Γιά τα στάδια της ευχής, ο Γέροντας Αμφιλόχιος είπε:"Στην αρχή της ευχής ο άνθρωπος αισθάνεται χαρά, έπειτα γλυκύτητα και στο τέλος σαν καρπός έρχονται τα δάκρυα, διότι αισθάνεσαι πλέον την παρουσία του Θεού".
Είπε ο Γέροντας Πορφύριος:"Όταν ήμουνα στο Άγιον Όρος, είχα μπει μία φορά σ΄ένα εκκλησάκι και προσευχόμουν καθισμένος στο στασίδι. Σε λίγο μπαίνει ένας μοναχός ο οποίος άρχισε να κάνει μετάνοιες και να προσεύχεται, χωρίς να με αντιληφθεί. Τότε τον είδα να είναι όλος μέσα σε μια λάμψη. Τι θέαμα, Θεέ μου! Τι φοβερό θέαμα!"
Είπε ο Γέροντας Ιερώνυμος:"Άν στο μαγκάλι δεν προσθέσουμε κάρβουνα, η φωτιά θα σβήσει. Προσοχή να μην σβήσει η φωτιά. Και δεν θα σβήσει όταν προσευχόμαστε".
Ο ίδιος γέροντας έλεγε:" Το δεμένο πουλί δεν μπορεί να φύγει. Και ο νους που είναι δεμένος στα ουράνια,προσεύχεται αδιάλειπτα, λησμονώντας τα επίγεια και τον κόπο του σώματος".
Συχνά ο γέροντας Επιφάνιος επαναλάμβανε τη σύντομη προσευχή:"Κύριε, κ΄αν θέλω κ΄αν μη θέλω, σώσον με".
Λόγοι περί Προσευχής συγχρόνων Γερόντων.
Τις νύχτες ο Γέροντας Ιάκωβος προσευχόνταν στο Θεό και τους Αγίους με θερμή αγάπη και αφοσίωση,γεγονός που τον έκανε να ξεχνάει τους σωματικούς του πόνους. Γευόνταν τη μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών. Κάποτε είπε σε δικό του μοναχό:"Απόψε, παιδί μου, βρισκόμουνα και συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους! Σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται".
Ο Γέροντας Ιερώνυμος συνήθιζε να αποσύρεται σ΄ένα μυστικό χώρο για ιδιαίτερη προσευχή. Εκεί έμενε ημέρες και νύχτες προσευχόμενος και αθέατος από τους προσκυνητάς του ιερού ησυχαστηρίου. Μέσα υπήρχε ένα σκαμνάκι και μιά εικόνα κρεμασμένη στον τοίχο. Από εκεί ο Γέροντας έβγαινε "φορτισμένος και ανανεωμένος από τη θεία Χάρη" και μετέδιδε με τρόπο ταπεινό στους επισκέπτες τα ιερά του βιώματα.
Είπε ο Γέροντας Παϊσιος:"Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνος σας στην προσευχή, γιατί αυτή θα σας κρατάει σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής.Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής,είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία.Η προσευχή για να εισακουστεί από το Θεό, πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός πάντοτε ακούει την προσευχή του ανθρώπου, που είναι πνευματικά ανεβασμένος. Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, γιατί θερμαίνει την ψυχή και την προετοιμάζει".
Γιά τα στάδια της ευχής, ο Γέροντας Αμφιλόχιος είπε:"Στην αρχή της ευχής ο άνθρωπος αισθάνεται χαρά, έπειτα γλυκύτητα και στο τέλος σαν καρπός έρχονται τα δάκρυα, διότι αισθάνεσαι πλέον την παρουσία του Θεού".
Είπε ο Γέροντας Πορφύριος:"Όταν ήμουνα στο Άγιον Όρος, είχα μπει μία φορά σ΄ένα εκκλησάκι και προσευχόμουν καθισμένος στο στασίδι. Σε λίγο μπαίνει ένας μοναχός ο οποίος άρχισε να κάνει μετάνοιες και να προσεύχεται, χωρίς να με αντιληφθεί. Τότε τον είδα να είναι όλος μέσα σε μια λάμψη. Τι θέαμα, Θεέ μου! Τι φοβερό θέαμα!"
Είπε ο Γέροντας Ιερώνυμος:"Άν στο μαγκάλι δεν προσθέσουμε κάρβουνα, η φωτιά θα σβήσει. Προσοχή να μην σβήσει η φωτιά. Και δεν θα σβήσει όταν προσευχόμαστε".
Ο ίδιος γέροντας έλεγε:" Το δεμένο πουλί δεν μπορεί να φύγει. Και ο νους που είναι δεμένος στα ουράνια,προσεύχεται αδιάλειπτα, λησμονώντας τα επίγεια και τον κόπο του σώματος".
Συχνά ο γέροντας Επιφάνιος επαναλάμβανε τη σύντομη προσευχή:"Κύριε, κ΄αν θέλω κ΄αν μη θέλω, σώσον με".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου